یک روز می رسد...

یک ملافه سفید پایان می دهد...

به من...

به شیطنت هایم...

به بازیگوشی هایم...

به خنده های بلندم...

روزی که همه با دیدن عکسم

بغض می کنند و می گویند:
دیوانه دلمان برای مسخره بازی هایت تنگ شده...

تجســم کـن کنـارت بـاشـد

شـب... قبــل از خــواب...

نگـاهـش کنــی تـا

مطمئــن شـوی کـه هـسـت

کـه مـی مـانــد

صبـح کـه بیـدار می شــوی

هنــوزم هـسـت... کـه خـواب نیسـت

فکـرش را بکــن!

نگــرانیــت را بفهمــد

نگـاهـت کنــد

ببــوسـدت... نـزدیـک تــر شـود...

طــوری کـه نفسـش صـورتـت راگـرم کنــد، بگــویـد:

 بخـواب عــزیـزم! کنــارت هـستــم!

و ایــن یعنــــــی خــود خــود زنـدگــــــی

آهای ....!!! شما که جفتت رو پیدا کردی...

شما که همدم و همنفس داری....

شما که واسه درد دلت یه آغوش داری که توش آروم میشی....

شما که عشقت پیشته و بی نیازی....

آره با شمام....

یه لحظه رو واسه بوسیدنش از دست نده...

دقیقه های با هم بودن زود میگذره ....

قدرش رو بدون ...

که تنها ماندن سخت میگذره

هوا بارانیست شیشه !

چرا بخار نمی گیری ؟

نترس رفت...

دیگر اسمش را رویت نمی نویسم.

سلام دوستان

بازم بعد از چند وقت فرصت شد و به وبلاگ سر زدم

ببخشید که دیر نظراتتون رو خوندم و نشد به همه پاسخ بدم

آخه واقعا تعداد نظرات بالا بود و زمان

زیادی میخواست که به همه جواب بدم.

با این وجود تا جایی که امکانش بود به تعدادی

از نظرات پاسخ دادم، امیدوارم بقیه ناراحت نشن.

امروز با یه مطلب کوتاه ولی دوس داشتنی وبلاگو

آپ کردم، امیدوارم دوس داشته باشید.

*********

در آغوشـم کــ‌ه می گـیــری

آنقد‌ر آرام مـی‌شــــوم

که فـرامــوش می کــــنـم

بـایـد نفـس بــکـشـــم...

تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم

تو را به خاطر عطر نان گرم

برای برفی که آب می شود دوست می دارم

تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم

تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم

برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت

لبخندی که مهو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم

تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم

برای پشت کردن به  آرزوهای محال

به خاطر نابودی توهم و خیال دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به خاطر بوی لاله های وحشی

به خاطر گونه ی زرینِ آفتاب گردان

برای بفشیه بنفشه ها دوست می دارم

زندگي چيست؟

میزی برای کار

کاری برای تخت

تختی برای خواب

خوابی برای جان

این است زندگی...

گفته بودی که چرا محو تماشای منی؟

آنچنان مات که یک دم مژه بر هم نزنی

مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود

ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدنی...

غربت آن نیست که تنها باشی

فارغ از فتنه ی فردا باشی

غربت آن است که چون قطره ی آب

در به در ، در پی دریا باشی

غربت آن است که مثل من و دل

در میان همه کس یکه و تنها باشی

عشق یعنی یک جهان دلبستگی

عشق یعنی بی نهایت خستگی

عشق یعنی با تو خواندن از جنون

عشق یعنی سوختن ها از درون

عشق یعنی با خودت بیگانگی

عشق یعنی یک جهان دیوانگی

عشق یعنی سوختن تا ساختن

عشق یعنی عقل و دین را باختن

عشق یعنی چشم سر را دوختن

عشق یعنی همچو شمعی سوختن

عشق یعنی گل شدن در بین خار

عشق یعنی روشنی در شب تار